پلک فروبستی و  دوباره شمردی

فرصت پنهان شدن نبود تو بردی!

من که به پیروزی تو غبطه نخوردم

چون که شکستم، چرا دریغ نخوردی؟؟؟

دست تو را با سکوت و بغض گرفتم

دست مرا با غرور و خنده فشردی

این همه ی قصه ی تو بود که یک عمر

از همه دل بردی و دلی نسپردی

خاطره ها رفته اند ، خاطره ی من!

پس تو چرا مثل خاطرات نمردی!